Monday, June 6, 2011
Saturday, February 26, 2011
Atlast..malayalam Movie!!!!!
ഞാനും എന്റെ കൊച്ചു കൊച്ചു ആഗ്രഹങ്ങളും...
അങ്ങനെ കുറെ കാലത്തേ,ഒന്ന് ഒന്നര കൊല്ലത്തെ ആഗ്രഹം നടന്നു, ഒരു മലയാളം സിനിമ കാണണം, അതും ദിലീപ് സിനിമ കാണണം.
അങ്ങനെ കുറെ കാലത്തേ,ഒന്ന് ഒന്നര കൊല്ലത്തെ ആഗ്രഹം നടന്നു, ഒരു മലയാളം സിനിമ കാണണം, അതും ദിലീപ് സിനിമ കാണണം.
എറണാകുളം വിട്ടു വന്നെ പിന്നെ, എനിക്കും, എന്റെ അമ്മയ്ക്കും, എന്റെ അനിയനും, ഒരു മലയാളം സിനിമ കാണാന് സൗകര്യം ഉണ്ടായില്ല. തമിഴ് നാട്ടില് എന്ത് കൊണ്ടോ, മലയാളം സിനിമകള് റിലീസ് ചെയ്യാറില്ല. പ്രയ്ത്യെഗിച്ചും , ഞങ്ങള് ജീവിക്കുന്ന തിരുച്ചിയില്.
ബാംഗ്ലൂര് വന്നെ പിന്നെ, പിജി യില്, മലയാളിസ് റൂം മേറ്റ്സ് ആയിരുന്നു.അപ്പോള് സിനിമ കാണാന് chance ഉണ്ടായിരുന്നു . പിന്നീടു വീട് എടുത്തു ഒറ്റയ്ക്ക് താമാസിക്കാന് തുടങ്ങിയതില് പിന്നെ ആ വഴി കണ്ടട്ടില്ല, മലയാളം സംസാരിക്കാന് പോലും കൂട്ട് ഉണ്ടായില്ല.
ആപ്പോള് തൊട്ടുള്ള ആഗ്ഗ്രഹം ആണ് മലയാള സിനിമ, അതും ദിലീപ്ന്റെ സിനിമ കാണണം. പുള്ളികാരന്റെ എന്റെര്തൈനെര് ആണ്, even പെരുമാഴകാലം പോലും.പെരുമാഴകാലം കാണാന് പോയത്, ദിലീപ് ഉള്ളത് കൊണ്ടായിരുന്നില്ല, അത് കമലിന്റെ ചിത്രം ആയതു കൊണ്ടാണ്.
ബാംഗ്ലൂരില് ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി സിനിമ കാണാന് മനസില്ല, ശീലമില്ല. എന്റെ ഫാമിലി ഫ്രണ്ട് ഒരുത്തന് ഉണ്ട്, ഫ്രം തിരുച്ചി. അവനെ നിര്ഭന്ദിച്ചു നോക്കി, പിന്നെ ശല്യപെടുത്തി, പിന്നെ ഭീഷണി, യാചിച്ചു, ഒന്നും നടന്നില്ല , അവനു എന്നെ മലയാളം സിനിമയ്ക്ക് കൊണ്ട് പോവാന് പറ്റില്ല എന്ന്. അമ്മ വഴി സുബര്ഷയും കക്ഷിടെ മുന്പില് നടന്നില്ല, കാരണം അവനു മലയാളം അറിയില്ല.
അങ്ങനെ വിഷമിച്ചു വിഷമിച്ചു, ആഗ്രഹം തന്നെ ഇല്ലാണ്ട് ആയി. അപ്പോഴാണ് പുതിയ കമ്പനിയില് ജോയിന് ചെയ്തത്. പ്രോജെച്ടില് allocate ആയി 2 ആഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പഴാണ് നിത്യാനന്ദന് (സ്വാമിജി അല്ല ട്ടോ) എന്ന് പേരുള്ള എന്റെ ടീം മേറ്റ് മലയാളി ആണെന്ന് മനസിലായത്. പ്രൊജക്റ്റ് റിലീസ് ടൈം ആയതു കൊണ്ട് വൈകിയാണ് പരിച്ചയപെട്ടത്.
പിന്നീട് പുള്ളിക്കരനോട് മലയാളം movies ഉണ്ടെങ്കില്, പെന് ഡ്രൈവില് കൊണ്ട് വരാന് പറഞ്ഞു. അടുത്ത ദിവസം, ഞാന് ഓഫീസില് പോയില്ല..പിന്നെ വീകെണ്ട്സ് ആയിരുന്നു...പിന്നെ monday , പെന് drive കൈകലാക്കി. വീട്ടില് പോയി, രാത്രി ഇരുന്നു കാണാന് പ്ലാന് ആയിരുന്നു.
പക്ഷെ, സമയം നേരെ എനിക്ക് എതിരയിര്രുനു. അന്ന് നല്ല മഴ. വീട്ടിലേക്കു ചെല്ലുന്ന വഴിക്ക് തന്നെ മനസിലാക്കി ഏരിയ മൊത്തം പവര് കട്ട് ആണെന്ന് .കയ്യില് സിനിമ കിട്ടിയിട്ടും, കാണാന് പറ്റുന്നില്ലലോ ഈശ്വര..!
അതുകൊണ്ട്, ഈ ആഴ്ച അതിനുള്ള സമയം കണ്ടെത്തി. എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട സിനിമകള് തന്നെ കിട്ടി. കഥ തുടരുന്നു, passenger, സ്വലേ...പിന്നെ ഒരു ഇടിവെട്ടു സിനിമ മമൂക്കെട പ്രമാണി.
ആദ്യം കഥ തുടരുന്നു കണ്ടു. ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളും കണ്മുന്ബില് സിനിമയയിട്ടു കാണുമ്പോള് , നമ്മള് അറിയാതെ ആ കഥാപാത്രങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചു പോകും. വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ആ ദിവസം മുഴുവനും അതിലെ കഥ മനസ്സില് തന്നെ തങ്ങി നിന്നു. ഇളയരാജയുടെ സംഗീതം ഇപ്പോഴും പോലെ തന്നെ നല്ല എഫ്ഫക്റ്റ് ആയിരുന്നു. ചിത്രത്തിലെ എല്ലാ കഥപാത്രങ്ങളും അവരുടെ ഭാഗം നന്നായിട്ട് ചെയ്തട്ടുണ്ട്. മല്ലിക എന്ന അയല്വാസി പെണ്ണിനെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ക്യാമറ, picturization , എല്ലാം വളരെ ഭംഗിയായിട്ട് തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ആരോ എന്ന പാട്ട് അപ്പോള് തന്നെ ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്തു, മൊബൈലില് കേട്ടിയപഴാണ് സമാധാനമായത്.
അടുത്തത് സ്വലേ, 2 പ്രാവശ്യം കണ്ടു. പത്ര പ്രവര്ത്തകരുടെ യാധനകളും, ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളും, സംവിധായകന് നേരെ ചോവെ ചിത്രത്തില് പകര്ത്തിയ്യിട്ടുണ്ട്. നെടുമുടി വേണു, ദിലീപ്, ഗണേഷ്, അശോകന്, സലിം കുമാര്, ജഗതി അവരുടെ കഥാപാത്രങ്ങള് വേറിട്ട് നില്ക്കുന്നു. ഇതു വരെ ഞാന് അറിയാത്ത പുതിയ ലോഗം ആയിര്രുനു, പത്ര പ്രവര്ത്തനം. തിരശീലയ്ക്ക് പിന്നില് എത്ര പേരുടെ പ്രയത്നം ഉണ്ടെന്നു മനസിലായി. സംവിധയകനോട് നന്ന്ദി.
പസ്സെങ്ങേര് നേരത്തെ കണ്ടടുല്ലതോ കൊണ്ട്, എന്ന് കണ്ടില്ല. അതും നല്ല സിനിമയാണ്. അതിലെ ജഗതി ശ്രീകുമാറിന്റെ അഭിനയം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ഒരു ഓള് രൌന്ടെര് ആണ്.
അവസാനം പ്രമാണി കണ്ടു. ഓ മൈ ഗോഡ്!! തമിഴ് സിനിമയെ കോപ്പിയടിച്ചപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. പക്ഷെ മമ്മുട്ടി അടിപൊളിയാണ്. എനിക്ക് രാജമാണിക്യം, രാപകല്, ഒരേ കടല് കാണണം എന്ന് തോന്നി. മൂന്നും വെവേറെ സിനിമകളാണ്.
അങ്ങനെ, എന്റെ ടീം മേറ്റ് നെ കൊണ്ട് എന്റെ ആഗ്രഹം നടന്നു. നന്ന്ദി നിത്യാ.
അടുത്ത പരിപാടി, കഥ തുടരുന്നു, സ്വലേ, അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി കൊണ്ട് പോകണം.. കൂട്ടത്തില് പ്രമാണിയും ഇരിക്കട്ടെ,എന്റെ അനിയന് വേണ്ടി.
പുതിയ സിനിമകള് ഒന്ന് അന്വേഷിച്ചു നോക്കണം, Cocktail, Karyasthan...
അച്ഛന് സിനിമ കാണാനൊന്നും സമയം ഇല്ല, പക്ഷെ കമല്ഹാസ്സന്റെ സിനിമ ഇറങ്ങിയാല്, അച്ഛന് പോയി കാണും, കുറെ കൊല്ലാതെ ശീലമല്ലേ!!!
Thursday, February 10, 2011
இன்றைய பொழுது இனிய பொழுதாக அமையட்டும்! வாழ்த்துகள் !!
இன்றைய பொழுது இனிய பொழுதாக அமையட்டும்! வாழ்த்துகள் !! ஒரு நகரத்திற்கு சட்டமிருந்தது. அதன்படி யார் வேண்டுமென்றாலும் அந்த நகரத்திற்கு ராஜாவாக வரமுடியும். ஆனால்,அந்தப் பதவி ஐந்தாண்டுகள் மட்டுமே! ஐந்தாண்டு முடிந்த அடுத்த நாளே மன்னனை ஆற்றின் கரைக்கு மறுபுறம் உள்ள காட்டில் விட்டுவிடுவார்கள். அந்தக் காட்டில் மனிதர்கள் கிடையாது. வெறும் கொடிய விலங்குகள் மட்டுமே! மன்னன் காட்டிற்குள் நுழைந்தால் போதும்; வனவிலங்குகள் கொன்று தீர்த்துவிடும். இந்த சட்டத்தை யாராலும் மாற்ற இயலாது. இந்த நிபந்தனைகளுக்கு ஒப்புக் கொண்டவன் மட்டுமே அரியணையில் அமரப் பொருத்தமானவன். ஆக, மன்னனாக முடிசூட்டிக் கொண்டவனின் தலையெழுத்து, ஐந்தாண்டுகளுக்குப் பின் கட்டாய மரணம். இந்தக் கடுமையான சட்டத்துக்கு பயந்தே யாரும் அந்தப் பதவிக்கு ஆசைபடாமலிருந்ததால் அந்த அரியணை பெரும்பாலும் காலியாகவே இருந்தது. இருப்பினும் ஒரு சிலர் 'எப்படியிருந்தாலும் சாகத்தானே போகிறோம்;மன்னனாகவே மடியலாமே!' என்று பதவி ஏற்பதுண்டு. அதிலும் பாதி மன்னர்கள் இடையிலேயே மாரடைப்பால் மரணமடைவதுமுண்டு. இப்படி ஒரு மன்னனுக்கு ஐந்து ஆண்டு ஆட்சிக்காலம் முடிந்தது. அன்று ஆற்றின் கரையைக் கடந்து காட்டிற்குச் செல்ல வேண்டும். அவனை வழியனுப்ப நாடே திரண்டிருந்தது. மன்னன் வந்தான், அவனுடைய சிறப்பான ஆடைகளையும் நகைகளையும் அணிந்து, முடிசூடி, தங்க வாளேந்தி வைரங்கள் மின்ன மக்கள் முன் நின்றான். மக்கள் வாயைப் பிளந்தனர் ''இன்னும் அரை மணிநேரத்தில் சாகப் போகிறான்; அதற்கு இவ்வளவு அலங்காரமா!'' தான் செல்லவிருந்த படகைப் பார்த்துவிட்டு சினத்துடன் கூறினான், ''மன்னன் செல்லும் படகா இது! பெரிய படகைக் கொண்டு வாருங்கள்! நான் நின்றுகொண்டா செல்வது! சிம்மாசனத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்!'' கட்டளைகள் பறந்தன; காரியங்கள் நடந்தன! சற்று நேரத்தில் அலங்கரிக்கப்பட்ட அழகான படகு ஆற்று நீரைத் கிழித்துக் கொண்டு மறுகரை நோக்கிப் பயணித்தது. மக்கள் திகைத்து நிற்க, மன்னன் கையசைக்க பயணம் தொடர்ந்தது. மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தவன் படகோட்டியே! காரணம், இதுவரை அவன் மறுகரைக்கு அழைத்துச் சென்ற எந்த மன்னனும் மகிழ்ச்சியாக சென்றதில்லை. அழுது புலம்பி, புரண்டு, வெம்பிச் செல்வார்கள். இவனோ, மகிழ்ச்சிக் களிப்பில் பொங்கி வழிகிறான். படகோட்டி பொறுத்துக்கொள்ள முடியாமல் கேட்டான் ''மன்னா! எங்கே செல்கிறீர்கள் தெரியுமா?'' '' தெரியும் மறுகரைக்குச் செல்கிறேன்!'' ''அங்கே சென்றவர்கள் திரும்ப இந்த நகரத்திற்கு வந்ததில்லை தெரியுமா?'' '' தெரியும். நானும் திரும்ப இந்த நகரத்திற்கு வரப் போவதில்லை!'' ''பின்னே எப்படி உங்களால் இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடிகிறது?'' '' அதுவா! நான் என்ன செய்தேன் தெரியுமா? ஆட்சிக்கு வந்த ஓராண்டு முடிவில் ஆயிரம் வேட்டைக்காரர்களைக் காட்டிற்கு அனுப்பினேன்; அவர்கள் கொடிய விலங்குகளை வேட்டையாடிக் கொன்று விட்டார்கள்! இரண்டாமாண்டு முடிவில் ஆயிரம் விவசாயிகள் சென்றார்கள்; காட்டைத் திருத்தி உழுதார்கள்; இன்று ஏராளமான தானியங்கள் காய்கறிகள். மூன்றாமாண்டு முடிவில் ஆயிரம் கட்டடக்கலை வல்லுநர்கள், தொழிலாளர்கள் சென்றனர். இன்று வீடு, வாசல்,அரண்மனை, அந்தப்புரம், சாலைகள் எல்லாம் தயார்! நான்காம் ஆண்டு முடிவில் ஆயிரம் அரசு அதிகாரிகள் சென்றனர். நிர்வாகம் சீரடைந்தது. இந்த 4000 பேரும் தங்கள் மனைவி, குழந்தைகளுடன் சென்று அங்கே வாழ்கின்றனர். இப்போது நான் காட்டிற்குப் போகவில்லை; என்னுடைய நாட்டிற்குப் போகின்றேன்! சாகப் போகவில்லையப்பா, வாழப் போகின்றேன்! அதுவும் மன்னனாக ஆளப்போகிறேன்! உனக்கு ஒருவேளை அரண்மனைப் படகோட்டி வேலை வேண்டுமென்றால், இந்தப் படகோடு இப்படியே வேலைக்கு சேர்ந்து விடு!'' என்றான் மன்னன். ஒரே ஒரு கேள்வியை மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். மன்னனின் வெற்றிக்குக் காரணங்கள் யாவை? பல காரணங்கள் இருந்தாலும் குறிப்பாக இரண்டினைக் கூறலாம். ஒன்று : ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பின் உயிர் வாழவேண்டும்; அதுவும் மன்னனாகவே வாழவேண்டும் என்று முடிவு எடுத்தது. இரண்டு : அந்த முடிவினை அடைவதற்காக திட்டமிட்டு உழைத்தது! அந்த மன்னனுடைய வெற்றிக்கு மட்டுமல்ல; நாம் அனைவருமே வெற்றி பெறவேண்டுமென்றால் நமக்குத்தேவை ஒரு இலக்கை நிர்ணயித்தலும் அதற்காக திட்டமிடுதலும், திட்டமிட்ட பின் வெற்றி பெறும்வரை கடுமையாகவும் புத்திசாலித்தனமாக உழைப்பதுமே இன்றைய பொழுது இனிய பொழுதாக அமையட்டும்! வாழ்த்துகள் !! ------------------------------ நாளை விடியுமென்று விண்ணை நம்பும்போது நம்மால் முடியுமென்று உன்னை நம்பு! |
Subscribe to:
Posts (Atom)